FACEBOOK ve ESKİ DOSTLAR

Nihayet iki eski dostuma kavuşabildim. Gerçi hala yana yakıla aradığım o dört kişiden hiç ses seda yok.Grubuma bir sürü eski sınıf arkadaşım dahil oldu ama ben dostlarımı arıyorum.Şimdilik sadece çok sevdiğim iki dostum beni buldu,haberleştik. "Şimdi imkanım olsa da eskiye dönsem,onların telefonlarını adreslerini bir güzel kaydetsem de hiç izleri kaybolmasa hayatımdan" dediğiniz olmuştur benim gibi. Gerçi onları bulunca ne olacak,hayatımda ne değişecek onu da kestiremiyorum.Hayatımızda bir şeyler değişsin diye aramıyoruz elbette.Ama hayatımıza nasıl bir renk katacaklar onu da merak etmeden duramıyoruz. Bu şey gibi....hmmm....şey... Tamam,buldum,bu insanoğlunun geride bir şey bırakma,hayatta kendinden bir iz bırakma sevdasına benzeyen bir şey. " Ben vardım,ben yaşadım,ben oradaydım" ın bir ispatı...Bunu haykırma çabası! Hayatınızın o en güzel dönemlerinin,beraber yiyip içtiğiniz,beraber sınav telaşları,kantin sohbetleri,ders arası çaylar,okeyler,kütüphane araştırmaları,milli parklarda gezmeler falan yaşadığınız o anların,aslında hayal değil gerçek olduğunu birilerine tasdikleme,onaylatma eğilimi biraz da. Ben hatırlıyorum,acaba onlar da hatırlayacak mı,hali yani.Birilerinde iz bırakıp birakmadığını öğrenme isteği,dizginlenemez bir güdü. Derin ve önüne geçilemez bir merak. Ne yaptılar,ne oldular,paçayı sıyırdılar mı hayattan,evlendiler mi,hani bir kız vardı onunla nooldu,hani bir çocukla çıkıyordu onunla beraberler mi hala,saçı nasıldır şimdi,şişmanlamış mıdır,yaşlanmış mıdır,yıpranmış mıdır,eskitmiş midir onu da hayat...Eskimiş miyimdir onun hatıra defterinde... Sonra kendi gerçeğini farketme anı gelir. Onlara anlatacak nasıl bir hikayeniz var? Yıllar sonra onların karşısına neyle çıkacağım!? En gurur duyduğum şey ne!?Ya beni görünce hayal kırıklığına uğrarsa? -Bizim nokta noktayı hatırladın mı,onu buldum facebookta,şimdi şöyle şöyle olmuş,şöyle yaşıyormuş.. -Deme yahu?Bak sen,kerataya.Helal olsun! Bunları söyletebilecek miyim hakkımda konuşanlara? Yoksa bir bok olamadığınızı öğrenecekler telaşı mı duyuyorsunuz içten içe. Yıllar sonra buluşmak risklidir de üstelik. Aradan , dünyaya yeni bir nesil getireceğiniz kadar bir süre geçmişse hem de ,iki kat risklidir. Hala o bir zamanlar arkadaş olmanızı sağlayan karakter özellikleri duruyor mudur yerinde? Yıllar onu değiştirmiş,bambaşka biri yapmış olabilir mi?O sevdiğiniz gülüşü,o sevdiğiniz deli dolu hali,ya da o bayıldığınız ağırbaşlılığı ...duruyor mudur yerli yerinde? O hala O mudur? Siz hala siz misiniz? Önemli birisi olmanın megalomanisi içinde,burnu havaya kalkmışsa ya? Hiçbirşey olamamanın ezikliğiyle içine kapanmışsa ya da? Çocuklarınız olmuştur,şimdi yeniden görüşseniz,çocuklarınız birbiriyle anlaşabilir mi? Ya eşleriniz? Yıllar önce aynı bardaktan çay içebildiğiniz yakın arkadaşınız,eşinizle anlaşabilecek midir? Siz onun eşiyle anlaşabilecek misinizdir? Eşleriniz birbirinizin eşleriyle anlaşabilecek midir? Yıllar sonra biraraya gelince,paldır küldür saldırıp motor hızıyla birbirinize anlattığınız eski günler de tükenip bitince,konuşacak bir şeyiniz,ortak hayatlarınız olacak mıdır? Onu gördün mü,bundan haberin var mı,ötekiyle hiç haberleştin mi? Ya sonra? Bütün bunlar,bütün ortak noktalar konuşulup da sıra susmaya gelince anlayacak mısınız aslında bambaşka hayatları tüketirken ayrı yerlerde,sırf bunları ona anlatmak için yaşamış olduğunuzu tüm hayatınızı? Üniversiteyi,liseyi,ortaokulu veya başka bir ortak oluşumu,sırf yıllar sonra karşılaşınca birbirinize hatırlatmak için yaşamış olduğunuzu farkedecek misiniz? Şu anda aynı okulu aynı sırayı paşlaşmakta olduğu arkadaşlarını yıllar sonra bu tür arkadaşlık sitelerinden bulup kavuşacak olanlar yok mu hali hazırda yaşayan genç nesilde? Biriktirin... Hiç birşey biriktirmeyi sevmiyorsanız bile,anı biriktirin. Seneler,seneler sonra,o anıların ne işe yaradığını anlamak için bile buna değer. (Tuliş...sakız çiğnerken de düşünebilen kadın)