sağtık

HER ÖLÜM BİRAZ DAHA VAR OLMAKMIŞ

*Özlemek,insani acıların en korkuncu.Özlüyorsanız,bir şeyleri kaybetmişsiniz demektir.
Çok sevdiğim arkadaşım,babasını anneler gününde kaybetmişti. Birden gelmişti ölüm haberi.Uzun zaman oldu,hala beraber sohbet ederken,gözlerinin ıslanmasına engel olamaz.Özlemek,insani acıların en korkuncu çünkü.Özlüyorsanız,bir şeyleri kaybetmişsiniz demektir. Her ölüm erkendir,diyor şair dizelerinde.Evet,her ölüm acıtır.Kendi annemin ölüm haberini aldığım günleri hiç unutmadım.Tatildeydim ve bir gece önce,ona döneceğimi söylemiştim telefonda.Aslında hasta olan babamdı.Kalp ameliyatı geçirmişti ve tüm aile üzerine titrerdik. Yol yorgunu kendimizi eve atıp, derin uykuların dipsizliğinde dinlenirken kapı çalmıştı.Ağabeyimin gözleri şiş şiş,kıpkırmızı.. -Babam hasta,hadi hazırlan..Seni istiyor yanına.. Baba evine vardığımda,kapının önündeki yüzlerce ayakkabıyı görünce,babamı kaybettiğimizi düşündüm.O eve girmek istemedim.Arkamdan iteklediler.İçeri girdiğimde,babam salonda oturuyordu,kalabalığın ortasında.Onu sağ görünce,oh,şükür dedim. Şükretmek için çok erken davranmışım.Giden,annemmiş.Hiç bir şey demeden,elveda demeden,gözlerine bakamadan. Bir ergenlik buhranında yüzüne haykırdığım cümle gerçekleşmiş. -İnşallah,yüzüme hasret gidersin! Bu cümle,hayatımın merkezine oturdu o gün.Pişmanlıklar…geri getirilemeyecek yaşanmamışlıkların,geri getirilemeyecek özür dilemelerin acısı… O günden sonra anladım ki,aslında her ölüm biraz daha var olmaktı. Annem,sağken,sadece bulunduğu yer neresiyse,oradaydı.Ama aramızdan ayrıldığı anda,birden her yere gelip yerleşir olmuştu. Garip bir yok oluşun, garip bir var oluş biçimi. Yoksun ama her yerdesin! Eskiden ertelediğim,ona söylemek için hiç de acele etmediğim ne varsa,gidip mermerle çevrili yeni evinde,kavak ağaçlarının hışırtısı altında ona anlatma isteği oluşuyordu.Gidemezsem bile,yanımdaydı artık,duyabilirdi beni heryerde...Anlattım…anlattım..anlattım…Hayatımdan çıkıp gittikten sonra,tamamen benim hayatıma oturmuş olan kadına,hissettiğim ve yaşadığım her şeyi anlattım. Oysa hayatta olsa,aman üzülür,aman şimdi evham yapar diye kendisinden bir sürü şeyi gizleyecektim.Ölüm,beni de onu da özgür kılmıştı.Telefonlaşmadan,randevulaşmadan,canımızın istediği her yerde dertleşebilir olduk.Ben anlattım,o dinledi. Akadaşıma da söyledim bunu..."Eskiden babanı bu kadar çok düşünür müydün?",dedim.
Ölümün de bize öğrettiği şeyler var.
"Ölüm,aslında birisini tamamen hayatının en gizli en kuytu köşelerine alıvermeyi sağlıyor,değil mi?",diye sordum. Ölüm,bize geçmişi tamir edememeyi ama bunun da yaşanılması gereken bir şey olduğunu öğretiyor.Hayatlarımızın kırılma noktalarını keşfetmeyi öğretiyor.Her ölümde olmasa da ,ölümlerin birinde,mutlaka bir aydınlanma çağı yaşıyorsunuz.
Ölümü ölenin değil,yaşayanın tadabildiğini mesela...
Her canlı ölümü bir kez tadıyor sahiden de.Ölen,değil...Canlı olan tadıyor,çünkü ölen öldüğünü idrak edip de ,ölümü tatmış olduğunda,canlı değil artık çünkü. Yaşarken,sağken,nefes alıp verebiliyorken,toprağın soğuk nemiyle randevuya daha çok zaman varken,insanlar, sadece bulundukları yeri dolduruyorlar.Oysa ölüm,o şeyi öyle büyütüyor,öyle ölçülemez hale getiriyor ki,artık bulunduğu yerden çıkıp,tüm evreni,tüm odaları,tüm çevrenizi dolduruyor. Ölüm insanı büyütüyor.. Kalanı da,öleni de... Kalan,ruhen büyüyüp olgunlaşıyor,ölen ise geride kalanların hatıralarında büyüdükçe büyüyor. Büyümenin binbir çeşit yollarından birini de bu şekilde öğretiyor. Ölüm,gidenin, aslında bir daha asla ölmeyeceğini de öğretiyor. Ölümün de insanlara bir şeyler öğretebileceğini öğretiyor. Aslında hiç ölmemek için,bir kez ölmek gerektiğini... Her ölüm,biraz daha var olmakmış… En önemlisi de bunu öğretiyor.

5 yorum:

  1. merhaba yazınız ne kadar güzel olmuş beni ve benim içimdekileri yazmışınız.biran ben ne zaman bunu yazmışım dedim.hem agladım hem okudum.yeni üye oldum.ve ilk bu yazınızı okudum.aynısını yaşadım.bir aanneler gününde babamı kaybettim.ve diger senede annemi onları çok özlüyorum.bbenim yaşadıklarımı sadece yaşayan bilir.yakınını kaybetmeyen bilemez.yazınız için teşekkürler

    YanıtlaSil
  2. Büyümenin binbir çeşit yollarından birini de bu şekilde öğretiyor. Ölüm,gidenin aslında bir daha asla ölmeyeceğini de öğretiyor. Ölümün de insanlara bir şeyler öğretebileceğini öğretiyor. Aslında hiç ölmemek için,bir kez ölmek gerektiğini... Her ölüm,biraz daha var olmakmış… En önemlisi de bunu öğretiyor. burda kilitlendim adeta...paylaşim için teşekkürler..çok etkileyici bir yası..

    YanıtlaSil
  3. Yazın çok güzel olmuş. Bir çoğumuz en yakınlarımızın annemizin, babamızın gözlerine bakmaz.. Evet düşününce, konuşurken bişey anlatırken bile sağa sola bakar bir yandanda işimizi yaparız.. Aklımızın ucundan bile geçmez o bir çift göz birkez kapanınca nekadar istersek isteyelim birdaha bakamayız.. Ve hatırlamak için çok uğraştığımızda anlarız bunu ama geçtir artık.. Ben bunu anladığımda geç değildi allahtan.. Ve gözlerinin ta içine bakarak dinlediğimde konuştuğumda, öyle bir hissettim ki yıllardır nasıl bir enayilik yapıp bu sevgi dolu elektriği kaçırdığımı... Yazın için teşekkürler..

    YanıtlaSil
  4. Babamla görüşmüyorum..Yaklaşık 5 yıldır..Bilmiyorum,o beni hiç sevmemiş galiba.. Tam 30 yıldan sonra boşandılar annemle..Halbuki babamı annemden daha çok severdim..Yok öyle abes karşılama.. Küçüklüğü anneannesi ve büyükbabası ile geçen bir çocuk ancak bu kadar sever..Aman açtırma oraları bana... Boşandılar ama aramadık diye kızdılar..Aramadık mı yooo yalan söylerler..Hem kucağımda 7 aylık çocuk,hemde el oğlu..Ne yani ne yapalım sebebi biz miyiz.. Ya bizim ne duruma düştüğümüz...Size dert değil öyle mi? En son torununu 1 yalında gördü..Hadi beni geç,onu da mı özlemedin,hani torun baldan daha tatlıydı... Hikaye bunlar hikaye..Ana baba öyle olunmaz..Bak bana,tek öğretmen maaşıyla okuttuğun,bit kotla bir üniversite bitirdiğin kızın çocuğu için herşeyden vazgeçti..Ev hanımı olup,kendini onun bakımına adadı.. Amaaaaaaaaan nerden gördüm bu yazıyı..Babalar günü geliyormuş..Banane kardeşim banane...ÇOK ARADIM,CEVAP MI VERDİ..ŞİMDİ ARASAM CEVAP MI VERECEK.. Baba seni çok seviyordum,annem kızar sen kollardın..Biz niye böyle olduk..Niye darmadağın olduk...Bu kırıklar yapışmaz artık biliyom..Sen suçlu değildin ki benim gözümde,hep annemin hataları..Ama sen bizide bunlara ortak ettin... Sizde anne,siz de baba mısınız be!!!!!!!! Gelinde etrafımda evlatlarına kul kurban olan anne,babaları görün...Belki biraz utanırsınız.. Tuliş offfff içimi döktüm be kardeşim..Gün gelir belki bende bişeyler yazarım buraya..Teşekkürler..

    YanıtlaSil
  5. Önce,tekrar başın sağolsun diyorun..Babacığına ve sizlere sağlıklı ömürler diliyorum... "Yoksun ama her yerdesin.."...Duygularını o kadar güzel açıklıyor ki bu cümle... Anneler "Yüzüme hasret git" derler...Derler de inanma,içten değildir.Kırgınlıkla, kızgınlıkla... İşte öylesine..Beni duygulandırdın.. Güzel yüreğine,kalemine,sakızına sağlık.. Yazarken o sakızı,nasıl çiğnediğini tahmin ediyorum.Sevgilerimle..

    YanıtlaSil